Gender! Narracje o dotykaniu kobiet

Pierwszy raz w życiu zdarzyło mi się coś takiego. A mianowicie: wczesnym popołudniem, w centrum miasta, idąc w towarzystwie, poczułam nagle że ktoś mnie właśnie dotknął tam, gdzie nie powinien. O tego typu sytuacjach wielokrotnie rozmawiałam z kobietami nie tylko w Turcji – niestety seksistowskie zachowania – przeważnie mężczyzn w stosunku do kobiet – spotyka się chyba wszędzie. Jednak tutaj to drażni mnie bardziej, niż na przykład w Polsce. I nie samo zjawisko, ale na narracje o nim.Wracając do dzisiejszego doświadczenia: Grand Bazaar jest podobno miejscem, w którym właściciele i sprzedawcy licznych sklepików dbają o komfort i bezpieczeństwo turystów i turystek. Dlatego teoretycznie nie powinno się zdarzyć coś takiego, jak niedozwolone dotykanie. Jednak ci, którzy dotykają, stosują techniki, które ciężko zauważyć, i w razie czego łatwo im zaprzeczyć: oops, wpadłem na panią, niechcący, taki tłok. W moim wypadku dwóch chłopaków w wieku na oko lat kilkunastu przeszło bardzo blisko mnie, za blisko. Szybka akcja: dotknij-cofnij, i choć jestem pewna, co się stało, to jednak za mało, by ostro zareagować. Nie do końca wierząc swoim zmysłom odwróciłam się jednak i po turecku powiedziałam: co ty robisz??? „Chłopcy” byskawicznie się ulotnili: bez „przepraszam” które mogło by jeszcze jakoś przekonać moją naiwność o nieintencjonalnym dotyku, na tyle sprawnie, że nie zdążyłam zareagować inaczej. Jak bardzo musi ktoś wkroczyć w twoją przestrzeń intymną, żeby „zasłużyć” na gwałtowną reakcję? Gdzie jest granica pomiędzy dotykiem dozwolonym i tym tabu, i kiedy „warto robić raban”?

Powodów braku reakcji może być wiele. Piewszy z nich to niedowierzanie: bo co trzeba mieć w głowie, żeby obcą kobietę dotknąć na ulicy tam, gdzie się nie powinno dotykać, lub ocierać się o nią w autobusie, a w wersji „hard-core” pokazać jej swój ineteres i zaproponować hotel/sex? Wszystkie powyższe sytuacje, gdy opowiedziane, przeważnie wywołują zakłopotanie: są wsytdliwe, bo mówią przecież o tabu.
Bardzo często rozmowy o tego typu zdarzeniach po pierwszej minucie zamieniają się w wymianę doświadczeń. Chyba nie spotkałam jeszcze dziewczyny, której coś takiego by się nie przydarzyło, lub która nie słyszała podobnej historii od koleżanki. Wiele rozmów sprowadza się do tematu: jak powinnam zareagować? Zacząć krzyczeć, uderzyć, napluć, a może lepiej po prostu się wycofać? Za brakiem reakcji przemawiają skrępowanie i strach: bo co jeśli mi się wydawało, i oskarżę niesłusznie, lub nikt się za mną nie wstawi?
Rozmawiając na ten temat z mężczyznami wiele razy słyszałam, że podobno Turcy są szalenie wyczuleni na punkcie „honoru” kobiet. Oczywiście kobiet „swoich”, i że jeśli Turczynka się wydrze po turecku: zboczeniec!!!! To ponoć pół ulicy się na niego rzuci. Faktycznie, jeśli dziewczyna zareaguje po angielsku/francusku/polsku, małko kto zrozumie, o co jej chodzi. No a poza tym, to cudzoziemka. A cudzoziemka, wiadomo przecież, jest łatwiej dostępna. Podobno piętnaście, dwadzieścia late temu na Grand Bazarze dziewczyna-cudzoziemka nie mogła spokojnie pospacerować, bo od razu była dotykana i zaczepiana. Najbardziej przechlapane mają te o urodzie słowiańskiej, „wygląda jak Rosjanka”. W rzeczywistości nie chodzi o bycie/nie bycie Rosjanką, ale o okcydentalistyczne wyobrażenie Rosjanek/Słowianek/obcych kobiet które powinny mieć jasną skórę, jaśniejsze włosy, oczy.Podróżuje bez dziesięciu braci, wujków i ojca, więc można…
Powyższe tłumaczenie to rodzaj stygmatyzacji, z którą nie bardzo można cokolwiek zrobić. Teoretycznie ma usprawiedliwiać mężczyzn – w końcu dbają tak bardzo o honor swoich kobiet i atakują tylko obce. Jako cudzoziemka powinnaś zrozumieć, że niestety wyglądasz tak a nie inaczej, co wzbudza w określonych osobnikach konkretne wyobrażenia. Niestety tak sąskonstruowani, nie ma ich co winić.
Niestety, moje koleżanki Turczynki także miały podobne doświadczenia, które zaprzeczają powszechnej narracji tłumaczącej napastliwość facetów. I zdarzało się, że reagowały, ale zostały zignorowane.

Mimo to, nie wiem dlaczego, ale w Turcji nadal drażni mnie to bardziej, nić na przykład w Polsce.